Świnoujście to jedyne w Polsce miasto, które położone jest na trzech dużych, zamieszkałych wyspach – Uznam, Wolin i Karsibór. W jego obrębie znajdują się także czterdzieści cztery niezamieszkałe wysepki o mniejszych rozmiarach. Nazwa miasta powstała z połączenia nazwy rzeki Świny, która w tym miejscu łączy się z Morzem Bałtyckim, ma tu swoje ujście. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1182 roku, kiedy to pisano o Szwinie. Pozostałe zapiski dotyczą doliny ujścia rzeki. Przypuszcza się także, że nazwa miasta wywodzi się od bezpośredniego tłumaczenia z języka niemieckiego Swinemuende czyli Świnoujście.
Świnoujście jest miastem liczącym ponad 40 tysięcy mieszkańców, położone w województwie zachodnio-pomorskim. Ma swój port i kąpielisko morskie, a w budowie także strategiczny dla polskiej energetyki gazoport. 
Ciekawostką jest to, że miasto liczy 91,23 kilometra kwadratowego lądu, a 106 kilometrów kwadratowych to powierzchnia wód, co plasuje Świnoujście pod tym względem przed Bydgoszczą, Katowicami czy Rzeszowem. Co roku jednak powierzchnia miasta nieznacznie się powiększa dzięki nanoszeniu piasku na plaży przez prądy morskie.
Historia miasta sięga prehistorii, kiedy to około pięciu tysięcy lat temu osiedlali się na terenach dzisiejszego miasta pierwsi ludzie, o czym informują znaleziska archeologiczne. Natomiast najstarszy zapis dotyczący tego miejsca pochodzi z XII wieku. Tereny te wchodziły w skład państwa Wolinian, które to zostało włączone do państwa polskiego przez Mieszka I. W późniejszych czasach osada, a potem miasto były kilkakrotnie niszczone przez najazdy duńskie, a walach 1185 – 1227 Świnoujście stało się lennem duńskim.
Kiedy skończyła się wojna trzydziestoletnia, trwająca od 1618 roku do 1648, podpisano traktat westfalski, który pozostawił miasto Świnoujście wraz z całym Pomorzem Zachodnim pod auspicjami Szwecji. Panowanie szwedzkie trwało do 1720 roku, kiedy to Prusy wykupiły wyspy Wolin i Uznam za 10 milionów talarów w złocie.
Prawa miejskie Świnoujście uzyskało w 1765 roku od Fryderyka Wielkiego. Nie wpłynęło to znacząco na rozwój miasta, gdyż głównym ośrodkiem rozwoju był port. XIX wiek przyniósł spore zmiany – rozbudowano port, powstało drewniane molo, pogłębiono tor wodny i wzniesiono latarnię morską, co poprawiło bezpieczeństwo ówczesnej żeglugi. Uruchomiono żeglugę pasażerską, a pod koniec XIX wieku ruszyła kolej do Berlina.
Koniec II wojny światowej oraz zawarty w Poczdamie pokój zatwierdziły przyłączenie Świnoujścia do Polski. Miasto uznawane jest za uzdrowisko, a to ze względu na odkryte źródła solanki i borowiny. W mieście znajduje się dzielnica uzdrowiskowa, oddzielona od reszty miasta parkiem.